Dit weekend liep ik traditiegetrouw mee in een estafetteloop van de marathonafstand van 42,2 km. Ergens ter hoogte van de halve marathon Fietste ik naast een zwoegende medeloper. We hadden net een paar heuveltjes gehad en mijn collega zag er gesloopt uit. Ik zag in mijn ooghoek het verkeersteken voor een doodlopende weg op een bordje. En maakt de associatie doodslopende weg. Mijn volgende gedachte was: “waarom bedenk ik dit”.
Heuvel op was net daarvoor mijn gedachte afgedaald naar de BIM onderwijsdag. Naar hoe moeizaam het is om BIM geïntegreerd in het hoger en MBO onderwijs onder te brengen. Hoe makkelijker dat ook lijkt als het alleen over modelleren zou gaan. Hoe lastig het is als koplopers in BIM zich belemmerd voelen doordat ze moeten samenwerken met bouworganisaties die niet op hun niveau BIMmen. Hoe veel druk de ontwikkeling van BIM geeft op de bouworganisaties, zowel in hun technische handelingen als ook in administratieve handelingen. Hoe leuk het is om te zien welke positieve invloed samenwerken in BIM heeft op de cultuur in de bouw, op het humeur van bouwprofessionals en op de manier waarop met problemen wordt omgegaan.
BIM en de weg er naar toe
Voor velen in de bouw is de introductie van BIM als een doodlopende weg, omdat je BIM niet kent, weet je niet wat je mist en ga je die weg niet in, want op dit moment is het doel ergens anders gelegd, zonder BIM. De gedachte wel te moeten gaan BIMmen, geeft meteen een beeld van een slopend traject, met grote financiële investeringen en ontwrichting van de staande organisatie. Dat klopt wel met doodslopende weg.
In het onderwijs zelf is er bij docenten en onderwijsmanagers mogelijk een zelfde perspectief. Er moet al zo veel en het is slopend zich voor te stellen hoe de onderwijsorganisatie er uit zou zien als er geen analoog nakijkwerk er meer zou zijn. De rode stift wordt vervangen door een gedigitaliseerde 3D modelchecker.
Bouworganisatie
De overeenkomst tussen de werkelijkheid van de bouworganisatie en de werkelijkheid van de onderwijsorganisatie is dat er bij beiden oud gedrag gesloopt moet worden. Voor diegenen die de BIM weg ingegaan zijn, en die daarbij het verkeersbord anders geïnterpreteerd hebben dan doodlopend en doodslopend, blijkt er een opening aan het einde van de weg. Een opening naar een geheel andere denkwereld, handelingswereld en opvattingenwereld. De BIM wereld, die zich verschuilt achter onvolledige beeldvorming van de werkelijkheid van bouw- en onderwijsorganisaties, wordt ooit voor iedereen toegankelijk. Dat is niet de vraag, dat gaat vroeg of laat gebeuren. De vraag is eerder of het dan nog BIM wereld heet?
De doodslopend en doodlopende weg van BIM zal steeds breder en aanlokkelijker zijn. Echter, eenmaal naar binnengegaan is er geen weg meer terug. Daarom wordt het doodslopend genoemd. En dat zal blijken voor zowel onderwijsorganisaties als bouworganisaties te gelden.
Of je wilt of niet, BIM verandert de bouw, niet meedoen is geen optie, hoe gevaarlijk dat verkeersbord er ook uit moge zien, doodlopend of niet, BIM wordt de weg.
Door: Christoph Maria Ravesloot – Professor of Applied Science at Rotterdam University of Applied Sciences
